Η ανακωχή και η ηρεμία της προεκλογικής περιόδου κύλησε χωρίς σε τίποτα να
θυμίζει την πραγματικότητα που όλοι ζούμε τα τελευταία 2,5 χρόνια. Δηλαδή την
απόλυτη κατρακύλα του κατ’ ευφημισμό βιοτικού
μας επιπέδου, την κατάλυση της δημοκρατικής αυταπάτης καθώς και την εν γένει
διατάραξη της καθημερινότητας (οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής...). Για λίγο
βρήκαμε τον τρόπο να επιπλεύσουμε στον βούρκο της κρίσης αφού τα ΜΜΕ στήριξαν
τον προεκλογικό αγώνα των κομμάτων, εξοβελίζοντας τα προβλήματά μας προς τον
Ιούνη.
Μόνο δύο απελπισμένοι που τίναξαν τα μυαλά τους στον αέρα προσπάθησαν
εκκωφαντικά και θεαματικά να μας ταρακουνήσουν. Δύο συνάνθρωποι που σαν
σύγχρονοι καμικάζι προσπάθησαν να γκρεμίσουν τα τείχη των συνειδήσεών μας. Και
τα κατάφεραν για λίγο πριν τα ΜΜΕ καταφέρουν με τη σειρά τους να καταχωρήσουν
τις περιπτώσεις τους στα στατιστικά στοιχεία των αυξημένων αυτοκτονιών, η
Αριστερά να τις ενσωματώσει στον προεκλογικό αγώνα των πιο «κρίσιμων ιστορικά
εκλογών μετά τον εμφύλιο» και χιλιάδες πολίτες να τις καταποντίσουν στα
μεταμοντέρνα καφενεία του facebook.
Όχι πως ο μήνας των εκλογών κύλησε χωρίς να είναι εικόνα από το μέλλον. Τα
στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ήρθαν μέσα σε αυτή τη συγκυρία για να
θυμίσουν την μοίρα των ανθρώπων των οποίων κάθε ιδιότητα αφαιρείται αλλά και
για να θωπεύσουν τις ανασφάλειες των μικροαστών σχετικά με την απειλή που
νιώθει ο πολύτιμος μικρόκοσμός τους. Ο Ο.Η.Ε. έδωσε την σχετική έγκριση (ή
τουλάχιστον αυτή την πληροφορία μας τάισαν τα μέσα) οπότε μπορέσαμε χωρίς
ανθρωπιστικές ενοχές να εγκαινιάσουμε και επίσημα την πρώτη ανθρώπινη χωματερή
(τις ποινικές φυλακές τις έχουμε κάπως σαν μονάδες ανακύκλωσης!). Και λέμε
επίσημα αφού στις παραμεθόριες περιοχές υπήρχαν από πολύ καιρό κέντρα
«υποδοχής»!!! Το μόνο πρόβλημα με τις καινούργιες «χωματερές» είναι πως τις
φτιάξανε κοντά σε κατοικημένη περιοχή και έτσι ενοχλεί με τη «μπόχα» της τους
νοικοκυραίους της Αμυγδαλέζας διαταράσσοντας την μέχρι πρότινος γαλήνη τους.
Κι αν το πρόβλημα των μεταναστών άρχισε να διευθετείται προεκλογικά (προκειμένου
να προληφθούν οι διαρροές ψηφοφόρων από τις καθεστωτικές δυνάμεις προς τα
ακροδεξιά μορφώματα) μια άλλη «υγειονομική βόμβα» ήρθε να σκάσει. Η 22χρονη
αλλοδαπή ιερόδουλη που βρέθηκε σε παράνομο μπουρδέλο στο κέντρο της Αθήνας
δημιούργησε πανικό σε 2.000 ανθρώπους που αναγνώρισαν στο πρόσωπό της το
ευκαιριακό τους ξεκάβλωμα. Τη λέξη βιασμός ή εμπόριο ανθρώπων δεν τις
χρησιμοποίησε κανείς για να εξηγήσει το πώς βρέθηκε η συγκεκριμένη κοπέλα στη
συγκεκριμένη θέση. Αντιθέτως οι δικαστικοί ταγοί τής αναγνώρισαν και δόλια
κίνητρα αφού προφυλακίζοντάς την, της χρέωσαν την πρόθεση να μολύνει τα
νταβραντισμένα αρσενικά που την πλησίαζαν.
Άλλες 11 ακολούθησαν και ήρθαν στο φως της δημοσιότητας αφού έτσι ορίζεται
πλέον η τακτική της δημόσιας διαπόμπευσης και εξευτελισμού ανθρώπων που δεν
αποτελούν παρά μια σκιά της ανθρώπινης ύπαρξης από την εξαθλίωση. Πρεζόνια και
Ελληνίδες (ναι, Ελληνίδες με το Ε κεφαλαίο) οι οποίες κατά βάση κοιμόντουσαν
στο δρόμο και δεν ανήκαν σε κανένα παράνομο κύκλωμα που θα προλάβει να τις
απομακρύνει από την Ομόνοια και την πλ. Βάθης. Από εκεί δηλ. που μέχρι πριν
λίγο «απολάμβαναν» την προστασία του παρακείμενου αστυνομικού τμήματος.
Έτσι λοιπόν, εξοβελίζοντας τον ξένο και τον εξαθλιωμένο, προχωρήσαμε σε μια
προεκλογική περίοδο προσπαθώντας να ξορκίσουμε τους φόβους μας για ένα
χειρότερο μέλλον. Βλέποντας τον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας να ενοχοποιείται,
να στιγματίζεται και να πετιέται στα σύγχρονα γκούλαγκ της μεταμοντέρνας
δημοκρατίας. Για να καταφέρουμε πάλι να κατακτήσουμε την κοινωνική μας συνοχή
και να αναδείξουμε ισχυρή κυβέρνηση η οποία από τις 7 Μάη θα κληθεί να μας
πάρει τα μέτρα για το φέρετρο που μας ετοιμάζουν από τώρα. Η είσοδος του
επίσημου ναζισμού στο κοινοβούλιο είναι το κερασάκι στην τούρτα. Αποτελεί απλά
το τελευταίο κομμάτι του παζλ που συμπληρώνει την εικόνα, δίνοντας το
σημειολογικό πρόσημο που της αντιστοιχεί.
Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που απωθούνται στο συλλογικό μας
υποσυνείδητο χωρίς αυτό να σημαίνει πως εξαλείφουμε την ύπαρξής τους. Γιατί όπως
ο μελλοθάνατος αρνείται να δεχθεί την κατάληξή του έτσι και οι
εργάτες/εργαζόμενοι θα εξακολουθήσουν να δέχονται τον οικονομικό πόλεμο των κυρίαρχων.
Ήδη προαναγγέλλεται η επόμενη ημερομηνία ορόσημο για τον Ιούνιο. Και όσο και αν
ελπίζουμε πως τα χειρότερα αφορούν άλλους, τόσο το χειρότερο για εμάς. Γιατί
όταν οι «λαθρο»μετανάστες απελαθούν θα έχουν μείνει κενά να χάσκουν τα κελιά
τους τα οποία τότε θα γεμίσουν από τα καινούργια απορρίμματα της καπιταλιστικής
μηχανής που αυτή τη φορά θα είναι ημεδαπά. Όταν οι δρόμοι αδειάσουν από τις
σύγχρονες πρεζοπόρνες, οι κουβέρτες τους θα μείνουν στα ίδια πεζοδρόμια για να
τυλίξουν τους επόμενους άστεγους που θα δημιουργήσει η οικονομική ανέχεια. Και
όταν τα σκοτεινά μπουρδέλα-καταναγκαστήρια αδειάσουν από βιασμένες αλλοδαπές,
τα κρεβάτια τους θα μείνουν εκεί για να υποδεχθούν καινούργιες (και) ημεδαπές -πιθανά
από την ελληνική αυτή τη φορά περιφέρεια- που θα χρειαστούν για να διασκεδάσουν
την αλλοτριωμένη μιζέρια του ντόπιου μικροαστού.
Γιατί η φύση της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης είναι να προχωρά χτίζοντας
στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρεματόρια και γκούλαγκ... Εξανδραποδίζοντας και
κονιορτοποιώντας τους ανήμπορους και αδύναμους προς τέρψη και εξασφάλιση των κυρίαρχων και δυνατών. Και
αυτή η ολοκλήρωση εξακολουθεί να προαναγγέλλεται στα ψιλά των εφημερίδων και
στα μικρά θέματα των βραδινών δελτίων. Γι αυτό και το μόνο που απομένει είναι
να ανανεώσουμε το ραντεβού μας στους δρόμους. Και αυτή τη φορά θα ξαναβρεθούμε
για να διεκδικήσουμε την επιβίωσή μας και όχι κάποια ξεπεσμένα μας προνόμια.
Γιατί αν δεν ξαναβρεθούμε στον δρόμο, το επόμενο ραντεβού μας θα είναι στα
γκούλαγκ...
